Çfarë nuk bënim për
të luajtur kopac ndër lagje! Çfarë nuk bëja për të shqyer kopsat e veshjeve në
dollape! Si dënim, disa ditë pa dalë nga shtëpia! Pastaj fiksimi me
rrumbullaksinë duket më i hershëm, që me petat për të luajtur sërish me lagje
dhe për të qenë më i miri me të cakiturat e tyre! Shtrimi i ndonjë rruge me
zhavorr, ishte shtimi i thesarit të petave! Më e shpifura? Kaladibrançe, të
duroje tjetrin mbi ty! Po futboll? Portier si gjithmonë!
Nuk shoh më fëmijë
të luajnë. Kanë harruar lojrat apo nuk ka më fëmijë në lagjet tona? Ndoshta nuk
ka më topa apo litarë për të kërcyer!
Duket sikur nuk ka
më fëmijë që luajnë bashkë: djem dhe vajza që pastrojnë oborrin e pallatit!
Çuna që gjuajnë me llastiqe për të ngrënë kumuri (dhe ndonjë gjyshe që i pjek
ato në sobë) apo për të thyer xhamat e zonjës Va. Vajza që luajnë shtëpirash,
mamash apo babash, të tjerë që luajnë komand-komand, syllambylla e topadjegsi!
A ndahen përsëri për të shtirë teksobiçi apo edhe doçekanoçe? Po me tapaçka nga
shkalla në shkallë me kapak kavanozi? A ulen përsëri në shkallët e pallatit,
dhe të dalë ndonjë zonjë Pa për t'i larguar, duke i hedhur ujë ose me fshesë në
dorë se gjoja po del për të pastruar shkallën? Ku janë vajzat e vogla që
mblidhen për të bërë ushqimin e kukullës? Përse brezi im ka luajtur dhe tani jo
më?
A e bëjnë ende
vajzat "MISS-in" e pallatit e të lagjes? Ende shtijnë lekë për të
blerë dhuratën e "MISS-it"? Po juria ku është? Gratë e pallatit,
përse nuk dalin në dritaret e shkallëve a ballkone për të parë sfilatën?!
Djemtë, a zihen më me fjalë të pista, a çahen nëpër këmbë, duke hipur në
garazhe poshtë lagjes a në pisha, a shkojnë nga liqeni për të kapur peshk e për
t'u larë? (Se mu kujtua); të gjithë laheshin në liqen, unë jo, se më vinte ndot
nga era e ujit, por ndonjëherë me dhunë edhe jam larë per hatër te grupit! Nuk
ka më liqen, por as pemë me pisha poshte pallateve!
Po ata që bëjnë
karroca me kuzhineta! A gjen ndonjë burrë moshe që shet gjela dhe mollë të
pjekura me sheqer? Ka lëpirëse, por a ka fëmijë, të cilët kur shohin
njëri-tjetrin që po ha fara luledielli shkojnë të blejnë edhe ata! Ndoshta unë
nuk shoh të ketë, por të gjithë po kthehen në legjendë urbane. Harrova, të
paktën festojnë edhe 1 Qershorin. Flas si një fëmijë për qytetin e tij, atje ku
gjunjët gërvisheshin dhe çaheshin mbi garazhet e rreshtuara para pallatit, aq
sa urinoja mbi gjunjë që të piqej lëkura, aty ku pëlqeja të hidhesha prej tyre
në rërë; apo të luanim në trotuare, duke vënë në lojë këdo.
Nuk shoh më fëmijë të luajnë. Kanë harruar lojrat apo nuk ka më fëmijë në lagjet tona? Ndoshta nuk ka më topa apo litarë për të kërcyer!
Duket sikur nuk ka më fëmijë që luajnë bashkë: djem dhe vajza që pastrojnë oborrin e pallatit! Çuna që gjuajnë me llastiqe për të ngrënë kumuri (dhe ndonjë gjyshe që i pjek ato në sobë) apo për të thyer xhamat e zonjës Va. Vajza që luajnë shtëpirash, mamash apo babash, të tjerë që luajnë komand-komand, syllambylla e topadjegsi! A ndahen përsëri për të shtirë teksobiçi apo edhe doçekanoçe? Po me tapaçka nga shkalla në shkallë me kapak kavanozi? A ulen përsëri në shkallët e pallatit, dhe të dalë ndonjë zonjë Pa për t'i larguar, duke i hedhur ujë ose me fshesë në dorë se gjoja po del për të pastruar shkallën? Ku janë vajzat e vogla që mblidhen për të bërë ushqimin e kukullës? Përse brezi im ka luajtur dhe tani jo më?
A e bëjnë ende vajzat "MISS-in" e pallatit e të lagjes? Ende shtijnë lekë për të blerë dhuratën e "MISS-it"? Po juria ku është? Gratë e pallatit, përse nuk dalin në dritaret e shkallëve a ballkone për të parë sfilatën?! Djemtë, a zihen më me fjalë të pista, a çahen nëpër këmbë, duke hipur në garazhe poshtë lagjes a në pisha, a shkojnë nga liqeni për të kapur peshk e për t'u larë? (Se mu kujtua); të gjithë laheshin në liqen, unë jo, se më vinte ndot nga era e ujit, por ndonjëherë me dhunë edhe jam larë per hatër te grupit! Nuk ka më liqen, por as pemë me pisha poshte pallateve!
Po ata që bëjnë karroca me kuzhineta! A gjen ndonjë burrë moshe që shet gjela dhe mollë të pjekura me sheqer? Ka lëpirëse, por a ka fëmijë, të cilët kur shohin njëri-tjetrin që po ha fara luledielli shkojnë të blejnë edhe ata! Ndoshta unë nuk shoh të ketë, por të gjithë po kthehen në legjendë urbane. Harrova, të paktën festojnë edhe 1 Qershorin. Flas si një fëmijë për qytetin e tij, atje ku gjunjët gërvisheshin dhe çaheshin mbi garazhet e rreshtuara para pallatit, aq sa urinoja mbi gjunjë që të piqej lëkura, aty ku pëlqeja të hidhesha prej tyre në rërë; apo të luanim në trotuare, duke vënë në lojë këdo.
