ÇFARË ËSHTË NISMA MBILL PEMËN TËNDE

Abies borisii-regis

Ideja lindi te një bllok shënimesh i shkruar nga të dyja anët, para dhe pas. Në fillim rendnim me Arbrin për të bërë një fidanishte të vogël nga liqeni. Pasi do t’i mbillnim pemët vetë, ato do të merreshin për t’u vendosur diku tjetër.Të fiksuar pas akacieve, të cilat nuk kërkojnë ndihmën e njeriut për rritje, bëmë asgjë. Nuk u harrua. Vazhdimi sërish mbeti në bllok, ku në njërën anë u shkrua vetëm për të mbjellë pak pemë te Parku Rinia si mirënjohje ndaj Firmëtarëve të Pavarësisë.Disa takime me zysh Ina Kasimatin ku koha lëvizte, dhe vendet ndryshonin vazhdimisht. Nga Lana, Parku Rinia, Liqeni, ndonjë minilulishte në qytet etj… Qëndruam edhe me fjalët e Inës për vajzat që ishin bërë nëna kohët e fundit, për të mbjellë pemë në emër të bebushave të tyre, e për të krijuar me pemën që në hapat e parë të jetës e në vazhdim, këtë lidhje të njëjtë mes pemës dhe fëmijës. Eralda kish kohë që donte të afronte njerëz për të bërë diçka me pemët në qytet, sidomos në lagje.Por andej nga fletët e bllokut mbaruan rinisi një fillim tjetër për të mbjellë ca pemë në një hapësirë tek Rruga e Paqes në Liqenin Artificial. Aty ku kapet një degë gjetheje ishim edhe ne, sepse nuk e dinim për bredhat, e as nuk kishim për ta mësuar se një zyrtar, pas disa kontakteve të shumta tek pemtarët me pretendime na tha se diku në Llogora është Xha Zemani me një fidanishte.Këtu ndalëm, tani do të bëhemi pak Bredharakë. Një kontakt i shpejtë me të, dhe i gjetëm bredhat për 400 lekë të reja sepse fidanishtja është në lëvizje e sipër, një mundësi më e mirë për ne dhe pemët tona.Po atë ditë hapëm eventin në Facebook me Samin.
Blendi gjeti një kuti vere nga ato të lëmuarat mirë, u gozhdua me një të çarë tek marangozi dhe kështu u bë arka e donacioneve.Brisi do të merret me shkrimin e emrave të njerëzve që pemët do të mbajnë me etiketat e tyre. Ditën tjetër gjysmë ore pas kërkesës sime, Rez Gurashi bëri një logo të mrekullueshme që e pëlqejnë të gjithë.Shumë njerëz pyesin pse e keni vënë kutinë tuaj të donacioneve te një bar kafe? Pyetja është e drejtë, por nuk e di pse nuk e kuptojnë se arka rri në një vend ku ne qëndrojmë çdo ditë. Atje ku kemi njerëzit tanë që njohim dhe dëshirat e tyre për malin dhe pemët. Por është edhe vendi, një bar kafe ku masa jonë e ka hedhur këtë ide për ta bërë qëllim, sepse në asnjë vend tjetër nuk do të kisha besim.Disa pemë do të mbillen nëpër shkolla, një tjetër për Mandelën, për Vaçe Zelën, Laver Bariun dhe Ibrahim Madhin. Do të ketë edhe pemë për shkrimtarët tanë që në këtë vit kanë një përvjetor.Ky angazhim këtë vit po nis në qytet, për ta vazhduar si ecje vitin tjetër dhe si fushatë pyllëzimi në të gjithë Shqipërinë. Për këtë herë Bredhi Abies borisii-regis është pema e mundshme që gjetëm në këtë fidanishte larg Tiranës, e përshtatshme dhe e gjendur në masë për klimën e Ballkanit.Kam besuar shpesh se ndërgjegjësimi qytetar nuk ka vdekur dhe se njerëzit që e lëvizin Shqipërinë për të dhënë ritëm në tokën tonë e duan vendin ku shkelin dhe jetojnë. Sepse edhe ne e mbajmë botën që ajo të bëhet më e rrumbullakët, kur punët dhe dëshirat janë angazhime. Duhet forcë për të bërë çdo angazhim, nismë dhe lëvizje.
Modeli i pemëve është një shembull i mbrojtjes së mjedisit nga vetë NE, por ka edhe shumë më tepër tendenca politike të gabuara, të cilat nuk mund të luftohen vetëm nga një grup i vogël që merr mundin e përpjekjeve për të përmirësuar atë që nuk ndodh.MBILL PEMËN TËNDE është një aksion qytetar ku të gjithë njerëzit përfshihen në të vullnetarisht përmes dëshirës dhe kontributit modest, duke menduar një person të dashur me kujtime, për të mbrojtur të gjelbër qytetin dhe mbjelljen e një ose shumë pemëve.Ftesa është e thjeshtë për të kryer një punë vullnetare me qëllimin e vetëm që të shërbejmë në këtë qytet, e për të dhënë një mësim qytetarie tek ata që sot përtojnë të ndiejnë atdhetari në zemrën e tyre. Angazhimi për të Mbjellë Pemën Tënde në qytet do të thotë jo ta ndryshosh por ta shndërrosh vendin, lagjen, hapësirën e gjelbër përmes kujdesit në distancë të pemës tënde.
Nganjëherë, kur mendoj se ç’pasoja të mëdha rrjedhin nga gjëra të vogla, bindem se nuk ka gjëra të vogla. Kjo shprehje e Bruce Fairchild Barton më bëhet të mendoj se nuk ka gjëra të vogla, por varet nga i sheh, si bëhen dhe sa të madh e kërkon mundin për një përpjekje si kjo e Mbill Pemën Tënde.
Nuk ka gjëra të vogla, sheh fëmijët e kolegëve kur vijnë tek arka e dhurimeve vullnetare dhe hedhin aty kursimet e tyre. Ata e dinë mirë se duan të rriten bashkë me pemën. Edhe unë dua.I vogël bëja mësime katekizmi, kam pasur frikën kur mendoja se ikja nga Ferri në Parajsë shkonte përmes pemësh të mëdha e të gjata. Ato i shihja gjithmonë si ndërmjetëse mes tokës së thellë dhe qiellit të largët, aspak të zbrazur! Një ëndërr e shkruar brenda meje për ca pemë më shumë në qytet do të mbillet më 15 shkurt. Janë 300 e ca pemë bredha, për në pllajën e gjelbër pranë Rrugës së Paqes në Liqenin Artificial. Deri tani bëhen 300 njerëz që kanë dhënë kontributin e tyre. E rëndësishme është se ata që i duan dhe i respektojnë pemët bëhen më shumë pranë për ndodhi të tilla se për gjëra politike. Ashtu siç ka edhe nga ata që hedhin shpenzimin e tyre pa shkruar emrin tek lista, e cila shërben më pas për të shënuar emrin e kapur në pemë.Aksioni për të mbledhur të ardhurat e domosdoshme do të zgjasë për rreth një muaj, duke filluar që me hapjen e datës së eventit. 11 janar-15 shkurt 2014. Për këtë nismë është kërkuar ndihma e Bashkisë Tiranë e cila e ka mirëpritur angazhimin tonë.Ju mund të kontaktoni në Facebook tek ky link https://www.facebook.com/events/274235896067760/Fillimi është sa gjethet, sa sythat e parë të pranverës që po çelen në këtë stinë. Rrugës, koha e gjatë e datës 15 shkurt për pemëzën tënde po vjen. Kam harruar me qëllim një paketë cigaresh që kushton 250 lekë, një kafe 100 lekë dhe një kriko birre të vogël 250 lekëshe duke i kursyer për në arkën e dhurimeve vullnetare. Shihemi në datën 15 shkurt në Rrugën e Paqes, Mbill Pemën Tënde

Për Gazetën Shqip10 Shkurt 2014

Al Haji: Fronti i shqiptarëve në luftën e Sirisë

Intervistoi Eljan Tanini

 Intervistë me Yasser Al Haji, gazetar dhe zyrtar i Këshillit Ushtarak të Alepos, i cili thotë se kryengritësit janë tradhtuar e braktisur prej gjithkujt, por ata do ta fitojnë luftën. Çfarë di ai për shqiptarët që kanë shkuar të luftojnë në Siri dhe përfshirjen e Al-Kaedas?

Yasser Al Hajin e njoh prej kontakteve të mikut tim, reporterit të luftës, Vedat Xhymshiti. Sa herë qëkontaktojmë bashkë, ai thotë se ka një dhembje që nuk i mbaron. Yasser Al Haji është aktivist politik dhe zyrtar i Këshillit Ushtarak të Alepos nga Ushtria e Lirë Siriane dhe thotë se këta po e fitojnë luftën dhe se nuk ka shumë shpresa te takimet e paqes në Gjenevë. Gruaja e tij, deri sa të marrë fund lufta jeton në Stamboll, ndërsa ai vetë gjendet mes rrënojave me të birin. Nuk kanë dashur të lëvizin për luftën që duan të bëjnë ende. Ushqehen me çaj dhe bukë. 

Zt. Al-Haji, ju falenderoj që pranuat të intervistoheni. A mund të na tregoni se cili jeni ju dhe çfarë keni bërë para se të ndizej konflikti në Republikën e Sirisë? Çfarë po ndodhte atje, në kohën kur ju u rikthyet?

Jam një aktivist i Revolucionit dhe një aktivist i medias. Përpara se të niste Revolucioni, punoja për një gazetë qeveritare në Nju-Jork, në Kombet e Bashkuara. Kur nisi lufta në Siri, u riktheva për të dhënë kontributin tim në prill të vitit 2011. Po ndodhte një demonstratë. Ishin rreth njëzet a pesëdhjetë veta që bënin demonstratë, dhe që atëherë, demonstrata u rrit gjithmonë e më shumë. Më pas Shërbimet Sekrete nisën të na sulmonin, dhe na u desh rreth nja një vit që të armatoseshim.

Cila është përqindja e territorit që kontrollojnë forcat kryengritëse? A u jeni bashkuar ndonjëherë luftëtarëve në beteja? Cila është beteja më e madhe e zhvilluar gjer më sot?

90% e rrugicave të Aleppo-s është nën kontrollin e UÇS-së (Ushtria Çlirimtare e Sirisë), si dhe rreth 65% e qytetit në përgjithësi. Po, u jemi bashkuar luftëtarëve, por jo me armë, me kamera. Si gazetarë. Ka ndodhur në lindje dhe perëndim të Aleppo-s dhe nëse do të flasim për Sirinë, është beteja e Damaskut lindor. Këto janë betejat më të mëdha në Siri.

Si po ecën revolucioni juaj? E kam fjalën për armët dhe mjetet e tjera luftarake. Mund të na thoni diçka për logjistikën e revolucionarëve?

Askush nuk i ka mbështetur revolucionarët deri tani. Vetëm fjalë na kanë dhënë Perëndimi dhe të tjerët. Çdo ditë na vrasin me avionë luftarakë, armë kimike apo quajini si të doni ato që regjimi po përdor kundra nesh. Të vetmet armë që ne kemi, janë ato që kemi konfiskuar nga qeveria. Qeveritë perëndimore na kanë premtuar se do të na ndihmonin, por akoma askush s’ka bërë asgjë.

A mund të përmendni një qeveri perëndimore, që ka premtuar se do ta pajisë Ushtrinë e Lirë Siriane me logjistikë armative?

Po, SHBA na kanë premtuar, por na kanë gënjyer gjatë gjithë kohës. Vazhdojnë të bëjnë premtime, por ende nuk kanë sjellë asgjë. Vetëm fjalë. Është turp! Ata po gënjejnë. Njerëzit vriten përditë. Janë vrarë rreth 100 000 njerëz, prej tyre 60 mijë burra, 12 mijë gra, 13 mijë fëmijë, dhe të tjerë e askush nuk ka bërë asgjë. Është një regjim kriminal ky i Bashar al Assad-it. Po përdor të gjitha llojet e armëve për të vrarë edhe më tepër njerëz.

Teksa flasim së bashku, ju gjendeni ne Marea, në veri të Sirisë. Si mund ta përshkruani situatën e tanishme atje dhe, a mund të përmendni një numër të njerëzve, si për shembull refugjatët që janë përfshirë në konflikt?

Marea ka kohë që është çliruar. Por shpesh, avionët luftarak vijnë natën dhe qëllojnë me mitraloza ajrorë, duke vrarë kështu shumë civilë. Kjo ndodhi edhe rreth tri ditë më parë. Ata hodhën dy raketa në Marea, dhe patëm shumë fat që nuk vdiqëm atë ditë. Brenda Sirisë janë rreth 5-6 milionë njerëz dhe hamendësoj se janë edhe rreth gjysmë milionë në vendet e huaja. Shumica e popullsisë, në një mënyrë a një tjetër, është prekur nga Revolucioni, nga konflikti që ka përfshirë Sirinë. Nuk e dimë sa njerëz nuk e mbështesin më regjimin.

Përse ka kaq shumë keqinformim për luftën tuaj? Çfarë po raportohet keq për atë që po ndodh atje?

Është shumë e thjeshtë: Qeveria ka 5 mijë vetë që punojnë në media. Ata nxjerrin video të rreme dhe lajme jo të vërteta për të gjithë. P.sh: Ata që janë terroristë, njëherë i quajnë fëmijë, dhe më vonë, i quajnë terroristë. Për momentin, nuk kemi një mbulim të gjerë mediatik, ne jemi shumë pak gazetarë. Tani është bërë më keq sepse disa gazetarë janë marrë peng. Nga ana tjetër, qeveria po i fton të gjithë që të tregojnë për disa gjoja aksidente të caktuara, por gjithsesi ata propagandojnë për qeverinë.

Meqë po flasim për marrjen peng të gazetarëve, përse mendoni se po ndodh kjo? Kush i rrëmben gazetarët? Sepse di edhe nga miku im, reporter i luftës Vedat Xhymshiti, që është mbështetur nga Ushtria e Lirë Siriane. Por ajo që po përpiqem t’ju pyes është se, a ka ndonjë rast që Ushtria e Lirë Siriane është angazhuar për të çliruar gazetarët nga duart e rrëmbyesve?

Nuk e di kush, por kushdo qoftë, ai po mbështetet nga qeveria, sepse ata duan që e vërteta të mos dalë në shesh, nuk duan që faktet të zbulohen. Në fakt, nuk është Ushtria e Lirë Siriane që rrëmben gazetarët; përkundrazi, ajo i mbështet. Mbajtjet peng kanë nisur kohët e fundit. Po, është orvatur shumë herë. Sipas një gazetari hungarez dhe një gazetari Spanjoll, ata janë rrëmbyer, ndaj Ushtria e Lirë Siriane i ka shpëtuar. Ka ndodhur disa herë, por tani është bërë e vështirë. Nuk është më aq e lehtë.

Si mendoni, çfarë do t’i ndodhë më vonë Asadit? Do të ketë një fund si të gjithë diktatorët e tjerë? Do ta vrasin, do ta ndëshkojnë, apo do të jetojë i lirë?

Nuk e di, na mbetet vetëm të shpresojmë, sepse tani ai është mbështetur nga qeveritë perëndimore. Më 2012, disa qeveri europiane i dërguan atij armë kimike. Unë të paktën, shpresoj që ai të ndëshkohet një ditë për krimet e tij.

Ju përmendët se disa qeveri europiane i kanë shitur armë kimike Asadit më 2012. Cilat janë konkretisht qeveritë, dhe a ka ndonjë rast të konfirmuar? Sa herë janë përdorur armët kimike?

Më 2011-2012 ishte Gjermania, dhe pas saj i dërgoi Italia disa armë kimike dhe municione. Të mos harrojmë, se Rusia e mbështet Asadin akoma në misione; Irani po e mbështet me ushtarë, po ashtu edhe Iraku. Konfirmohet se armët kimike janë përdorur 14 herë. E kam hetuar vetë një herë; gjashtë njerëz vdiqën atë ditë. Intervistova mjekë dhe infermierë. Një tjetër ndodhi në Damaskun lindor; 13 mijë njerëz vdiqën.

Ç’kuptim ka për kauzën tuaj marrëveshja SHBA-Rusi për Sirinë?

Sigurisht, ata duan që Siria të shkatërrohet. Mendoj kështu, sepse gjer tani ata nuk kanë bërë asgjë që ta mbrojnë Sirinë. Nëse Siria do të shkatërrohet plotësisht, kjo do të ishte në të mirë të Izraelit, sepse Izraeli do të ishte i sigurt për 20-30 vitet e ardhshme. Është një marrëveshje e pistë. Ata kanë armët kimike dhe asgjë tjetër nuk u intereson. Kjo është një katastrofë për njerëzimin. Pas kësaj marrëveshjeje, qeveria amerikane dhe ajo ruse, ua dha dritën jeshile qeverisë së Asadit për të vrarë sa më shumë njerëz në mënyrë agresive.

Mund të pohoni se askush nuk po e mbështet Ushtrinë e Lirë Siriane?

Askush nuk po i mbështet ata. Të vetmet armë i kemi marrë kur  bastisim bazat qeveritare.

Sa mendoni se do të zgjasë lufta? Do të mbarojë ndonjëherë? I mbani shpresat tek Gjeneva?

Ata po flasin me Gjenevën, ku do të diskutohet për këtë temë për ndryshimin e qeverisë, përfshirë edhe Presidentin. Diçka serioze duhet të dalë nga kjo. Që lufta të përfundojë, unë nuk i kam shpresat tek Gjeneva, sepse ka mbetur shumë pak kohë që qeveria të rrëzohet.

A njihni ndonjë shqiptar që po lufton në Siri?

Po, kam dëgjuar për këtë në sezonin e verës, ata luftonin në aeroportin e Minieg-ut, ku edhe e kishin çliruar disa muaj më herët.

E keni takuar ndonjëherë Asadin? Keni biseduar me të?

Po, e kam takuar një herë në Greqi. Ishim me një grup njerëzish dhe shkëmbyem vetëm disa fjalë për pak minuta.

Kush po e mbron tani familjen e diktatorit? A ka ndonjë sirian që ende e do Asadin?

Ju lutem, nëse sirianët do ta donin, atëherë pse këtu vijnë ushtarë nga Iraku dhe Irani? Kjo tregon që ai nuk e ka më mbështetjen e popullit sirian dhe atij i duhet të marrë të huaj që të luftojnë për të. Kohët e fundit është rritur numri i njerëzve që nuk duan të shërbejnë më për të. Së shpejti, atij do t’i duhet të largohet.

A e mbështet Turqia konfliktin në Siri dhe, a gjenden mercenarë midis kryengritësve?

Ajo e mbështet vetëm politikisht, por jo ushtarakisht, sepse asnjëherë nuk ka sjellë armë.

Kur ne nuk kemi mundësi të blejmë armë, si mund të kemi dollarë për të paguar mercenarët?! Ata, qeveria i sjell nga Jemeni, Irani, Hezbollahu etj, por qeverisë nuk ia mban xhepi t’i paguajë.

Sa besim keni se shtetet e tjera mund ta zgjidhin problemin e Sirisë?

Ne nuk kemi aspak besim. Ata flasin për liri dhe demokraci, kurse ne kemi tre vjet që nuk shohim as liri, as demokraci. Ata nuk na ndihmojnë, prandaj nuk kemi fare besim.

Kur do të kemi mundësinë ta shohim Sirinë pa konflikt? Nëse lufta do të mbarojë, si duhet qeverisur Siria pas lufte?

Kjo do të kërkojë shumë kohë. Regjimi ka shkatërruar shumicën e strukturave të saj. Në një rast dua të jua rrëfej se në rrugën kryesore ushtria kishte shkruar: “Ose Assadin, ose do ta shkatërrojmë Sirinë”. Kjo varet nga populli sirian. Ne duam ta shohim Sirinë një shtet demokratik.

Nëse rebelët humbasin luftën, çfarë do të ndodhë me ju po qe se qeveria largohet që nesër, a do të ketë akuza për krime kundër njerëzimit për të dyja palët?

Kjo nuk është pyetje! Rebelët nuk do ta humbasin luftën, ne jemi në krahun e fitimtarëve. Ne po luftojmë për qëllime të mëdha; është një diktator kriminel dhe para tij ka qenë i ati, po ashtu një diktator kriminel. Sigurisht që kjo do të ndodhë. Janë shkelur të drejtat e Njeriut, dhe ne do të kujdesemi që të japim provat se Asadi është përfshirë në krimet kundër njerëzimit.

Mediat thonë se dhe Al-Kaeda është përfshirë në konfliktin në Siri. Mund të na e konfirmoni këtë, ju lutem?

Po, janë disa të Al-Kaeda-s në Siri tani, por nuk e di me siguri. Ka disa liderë që megjithatë shkaktojnë konfuzion në këtë situatë, por po, kemi diçka nga Al-Kaeda në Siri. Por nuk janë të konfirmuara.

Çfarë do të bëni pas kësaj interviste?

Dua të fle deri në orën 9 të mëngjesit, por nuk ia dal dot. Gjithmonë ka shumë tension, frikë. Pyetja është nëse do të mbijetoj gjer nesër. Çdo ditë bëjmë të njëjtën pyetje.

Sa është temperatura tani? Ka shumë njerëz rrugëve atje, apo jo?

-2 gradë Celsius. Sigurisht. Ka shumë njerëz të pastrehë. Ndonjëherë bie shi, borë… Jemi në kushte të vështira.

 (Fotot janë realizuar nga reporter i luftës, Vedat Xhymshiti)

Per Gazeten Mapo 1 Shkurt 2014