E pe këtë titull? Nuk të pëlqen? Nëse nuk të duket mirë që në fillim të lutem mos e vazhdo më tej. Je militant dhe të pëlqen partia, kërkon të votosh atë që flet me fjalë të bukura dhe më pas bën hiçmosgjë në premtime?! Edhe për ty që dëshiron pushtetin mbi kokën tënde, edhe për ty që nuk ke punë, por do partitë se nuk ke para në xhep, për ty që përfiton sa më shpejt në këto ditë me shtesën e katit, por edhe për ata që duan çdo parti tjetër të lutem mos e vazhdo më tej këtë lexim. Po të lajmëroj që nëse je i tillë dhe të pëlqejnë mbledhjet partiake me pavarësi jo personale mos e lexo këtë shkrim, nuk bën për kohën tënde. Duhet lexuar vetëm nga ata që kanë votuar më parë dhe tani e shohin që nuk bëjnë më dot asgjë kur kërkojnë të kenë fuqinë për aq herë sa u thërret koha.
Në 23 qershor nuk do votoj askënd për disa arsye. Jo se nuk dua të votoj, por dhe as marr përsipër të heq e të vë në pushtet me votën time të keqen më të vogël për të kërrusur perandorinë e që më pas të bëhet një tjetër si ajo. Jo edhe aq shkarazi, por te ne shpeshherë e keqja më vogël është bërë më e madhe trazuar me dëshirat personale për udhën që hiqet mbi njeriun e thjeshtë. Ditën kur miliona votues do të shkojnë të votojnë edhe unë do ta bëj atë gjë, por ama votën do e gris si kundërshti ndaj asaj që nuk më japin të zgjedh, sepse në letrën e votës nuk shkruhet me një katror të vogël “Asnjë nga më të mësipërmit”, por edhe sepse politikanët tanë një qelbsinllik janë. E di nga çdolloj kundërshtie që do të bësh me votën tënde ndaj tyre bëhet e kotë, por në të ka rëndësi edhe fakti se në qytet po flitet më shumë se kurrë mbi diçka të tillë për të gjetur mënyra kundërvënëse me veprime si Anti, Vota e Bardhë, Grise Votën etj…
Sa më pak jemi aq më shumë do bëhemi. Sot flitet nesër do veprohet. Dua të kundërshtoj, sepse kështu jam rritur duke mos pranuar askënd që mbetet jo në përfaqësimin tim në Parlament, sepse nuk është përfaqësim, por PËRFYTYRIM, sepse këta politikanë majtas janë provuar ku madje as edhe të djathtët me pasion kanë bërë këneta që nuk gjallon më jeta. Kë të votoj partitë e tjera ku ende mbajnë mendësi prej të mëdhave nga kanë dalë dhe me të cilat bëjnë koalicion? Apo vjetërsirat pleqnore të po atyre që bëjnë ish dhe ndonjërën organizatë rinore? Cila është kundërshtia ime e vetme për të mos i dashur dhe pranuar këta njerëz? E di mjaft mirë se ka pa fund të tjerë që kanë vdekur për të drejtën e votës, gjë që unë e kam si mundësi prej tyre, por kjo nuk do të thotë që duhet të vazhdoj të votoj përgjegjësinë personale se kështu më është dhënë.
Më kujtohet kur kam votuar për herë të parë, më dukej si një ndër gjërat më të rëndësishme që duhet ta fusja në baulen e kujtimeve. Prindërit e mi kanë kohë që nuk votojnë për çështje përgjegjësie. Po kështu edhe një pjesë tjetër e familjes sime. E gjitha kjo vjen nga një pakënaqësi e shpifur ndër vite, e cila na e ka sjellë në majë të hundës me këta njerëz, të cilët duhet të votojmë që ata të mbushin thasët e tyre. Madje, nuk jam aspak i luhatur për të votuar njërin që të heq tjetrin.
Duke parë premtimet më boshe që kam dëgjuar ndonjëherë si majtas dhe djathtas duke parë intelektualët dhe artistët tanë (prej të cilëve jam shumë i zhgënjyer) të cilët mbështesin pa fund politikën duke parë edhe qytetarët që janë të etur pa kufi për trutë e reja të kandidatëve që duhet të zgjidhen, për të prapmet e reja për ulje bythazi pa përfaqësim, por edhe për një moslëvizje të egos qytetare, dua të bëj një thirrje ndaj të gjithë atyre që janë të lodhur me politikanët e këtij vendi: Të shkojmë të votojmë, të mos e lëmë kohën dhe vendin bosh, por ta GRISIM VOTËN NË 23 QERSHOR.
Aty ku njerëzit janë të pakënaqur, aty ku njerëzit kanë kohë që nuk votojnë, vlerësimi më i mirë për veten e tyre është që të shkojnë të votojnë, por t’i braktisin duke vepruar ME REFUZIM. Si qytetarë që nuk kemi ndërgjegje dhe që nuk interesohemi fare për atë që na takon jashtë derës sonë të shtëpisë, ne të gjithë mbajmë ende shpresë te këta njerëz ku edhe në sloganet e tyre shkruajnë marrëzira.
Në këtë Shqipërinë tonë ku gjërat duken më shumë si të pamundura, por që mirësisht dhe më thjesht mund të bëhen edhe për katër vjet, nëse në datën 23 qershor 2013 të gjithë ata që nuk duan të votojnë janë të zhgënjyer prej mesazheve të kota, apo aty ku erërat e shtrenjta të parasë duan të zaptojnë çdo metër të mbetur në Shqipërinë e Bukur, DUHET TA PRISHIN VOTËN. Sa shumë PA kam thënë deri tani! Sepse jam tej mase i zhgënjyer si nga ndërgjegjja qytetare ashtu edhe nga premtimet e kota.
Duke E SHKARRAVITUR DHE GRISUR VOTËN TËNDE, Ti shqiptar kudo që mund të jesh nëpër Shqipëri, u thua këtyre njerëzve që flasin lart e poshtë se sot ke një presion në dorën tënde, dhe nesër të gjithë bashkë mund të zgjidhim një katror të vogël në fletën e votës me: Asnjë nga më të mësipërmit/et. Më e bukura është se edhe këta intelektualët tanë që janë kaq shumë të zotë, në vend që të ankohen se nuk kanë një Opera apo Teatër Kombëtar për të qenë, ankohen që të prishet e shkuara dhe të bëhet e tashmja interesash.
Na duhet të mendohemi mirë sa e shtrenjtë është vota jonë. Si është e mundur që një fuqi e tillë nuk ka atë që meriton, bëhet ajo që Niçe e quan: Fuqi pa fitore. Njohja më e fortë (ajo e mungesës së plotë e lirisë së vullnetit njerëzor) është gjithsesi më i varfëri i sukseseve, sepse ka gjithnjë kundërshtarin më të fortë, krenarinë njerëzore. Në këtë unazë, vota shkon për atë lider partie që ka prapa tij një tufë me militantë më periferikë që më shumë është djathtas, dhe me një tufë tjetër që është majtas. Atëherë idealizmi dhe ndershmëria prej naivësh apo budallenjsh, shërbejnë për t’i dhënë partisë më shumë sesa përfitonin në ndershmëri, për t’u kuptuar edhe nga ata vetë se ca politikanë i vlerësojnë dhe i duan si emra, fytyra, fleta votimi, shifra, zëra në mitingje dhe ditë votimesh.
Nuk ka për t’u rregulluar asgjë për sa kohë duhet të dalim në shesh se na dhemb koka ne dhe jo liderit të partisë, se ne të gjithë duhet të lëvizim, sepse duhet ta ndiejmë në ndërgjegjen tonë… Do dalim në sheshe vetëm kur të kemi një shoqëri të fortë, që do shqetësohet madje edhe për atë llojin e pemës së mbjellë ndanë rrugës. Në datën 23 qershor do shkoj të votoj, madje, mezi po e pres atë ditë, do i bëj edhe një foto votës sime, do ta hedh edhe në “Facebook” ashtu të shkarravitur dhe të grisur. Mirë më tha një ditë një shoku im shofer: – Sot vallai është turp të merresh me politikë. Ndërsa ajo që po më shtohet më shumë në mendje është se ashtu kështu të gjithë politikanët shqiptarë një mut janë, dhe nuk kam ndërmend ta kem afër erën e tyre.
Rebelim, Reflektim, Rikrijim ndaj partikracisë, dhe mos harro: Grise votën në 23 qershor.
ELJAN TANINI
Gazeta Shqip 17 Qershor 2013
_____________________________________________________
Il 23 giugno strappate la scheda elettorale!
Hai letto il titolo di sopra? Non ti piace? Se non ti piace fin dall’inizio, sei pregato di non andare oltre. Sei uno di quei militanti che si fa trascinare dalle belle parole e che voteresti pur sapendo che non combineranno un bel niente?! Vale anche per chi vuole il potere sulla tutto sulla propria persona, per chi non ha un lavoro, ma continua lo stesso a stare dietro ai partiti pur non avendo una grana in tasca, o per chi ha l’occasione di approfittare il più possibile in questi giorni per la legalizzazione di un piano non in regola, non andare avanti a leggere ti prego.Ti avviso che se appartieni a una delle categorie di sopra o se ti interessano le riunioni di partito senza alcuna indipendenza personale, allora evita di leggere quest’articolo, non fa per te! Dovrebbe leggerlo solo chi ha già votato e sa di non poter fare nulla quando vuole ottenere il potere ogni volta a tempo addebito.
Il 23 giugno io non voterò nessuno per vari motivi. Non che io non voglia votare, ma non ho nessuna intenzione di contribuire col mio voto a far salire o scendere dal piedistallo del potere il male minore affinché si rovesci un impero e subito dopo ne venga costruito un altro del tutto simile. Non a caso ovviamente, ma da noi il più delle volte il male minore è diventato maggiore, scombussolato anche dai tornaconti personali per quella possibilità in più negata alle persone semplici.
Il giorno in cui milioni di elettori andranno a votare, lo farò anch’io, ma solo per strappare la scheda elettorale come segno di opposizione per quello che non mi permettono di scegliere, visto che sulla scheda non viene riportato un quadrettino in basso con scritto “Nessuno di quelli sopra”, ma anche perché i nostri politici sono tutti marci. Lo so che ogni tipo di opposizione che potresti fare col tuo voto è inutile, ma è importante anche il fatto che in città si comincia a parlare più che mai su come trovare modi di opposizione tramite azioni come scheda bianca, anti, strappa la scheda, ecc …
Se oggi siamo in pochi, domani saremo di più. Oggi se ne parla, domani si agirà. Voglio oppormi, perché è così che sono cresciuto, non accetto che rimanga in parlamento qualcuno che non mi rappresenta, che poi non si tratta nemmeno di rappresentazione, ma solo di immaginazione, dato che i politici di sinistra hanno già dato prova delle loro putride paludi meglio di quanto abbiano fatto quelli di destra mettendocela tutta. Chi potrei votare tra gli altri partiti che mantengono ancora lo stesso approccio dei partiti più grandi di cui sono una diramazione e con cui continuano a coalizzarsi? O qualcuno dei vecchi e decrepiti partiti di quegli stessi che arruolano tra gli ex anche qualche organizzazione giovanile? Qual è l’unica motivazione per cui non voglio e non accetto queste persone?
Sono pienamente consapevole del fatto che molti altri sono morti per il diritto di voto ed è grazie a loro che io oggi godo di questa possibilità, ma questo non significa che io debba continuare a votare la mia responsabilità personale perché così mi è stata tramandata. Mi ricordo la prima volta che ho votato e mi sembrava una delle cose più importanti da aggiungere al bagaglio dei miei ricordi. I miei genitori non votano da tempo per questione di responsabilità. Idem una buona parte della mia famiglia.
Tutto ciò è dovuto ad un malcontento che dura da anni ormai e non ne possiamo più di queste persone che noi dobbiamo votare affinché essi riempiano le proprie tasche. E non sono per niente tentano di votare uno per destituire l’altro. Vedendo le promesse più futili che abbia mai sentito sia da destra che da sinistra, vedendo i nostri intellettuali ed artisti (dai quali sono profondamente deluso) che assecondano alla grande la politica, vedendo i cittadini oltre modo cupidi del cervello dei nuovi candidati da eleggere, dei nuovi posteriori che si siederanno senza rappresentare nessuno , ma anche a causa di un’immobilità dell’ego cittadino, voglio fare una proposta a tutti coloro che sono stufi dei politici di questo paese: Andiamo a votare, concediamogli il tempo e la disponibilità, ma strappiamo la scheda elettorale il 23 giugno.
Laddove le persone sono deluse o non hanno il tempo di votare, la miglior stima verso se stessi sarebbe quella di andare a votare, ma poi abbandonare il tutto tramite il RIFIUTO.
In quanto cittadini senza coscienza e disinteressati di tutto quello che accade aldilà del soglio di casa nostra, poniamo tutte le nostre speranze in queste persone che non ci risparmiano le loro sciocchezze nemmeno negli slogan politici. In questa nostra Albania, dove le cose appaiono per lo più impossibili, ma che benevolmente e semplicemente lo possono diventare anche nei prossimi quattro anni, se il 23 giugno tutti quelli che non vogliono votare sono delusi dai messaggi insignificanti, o nei casi in cui il denaro profumato vuole mettere nelle proprie grinfie anche quei pochi metri rimasti della BELLA ALBANIA, allora dovete distruggere la scheda di votazione.
Quanti NON ho usato finora! E’ che sono profondamente deluso sia dal buon senso dei cittadini, sia dalle promesse vacue. Rovinando e strappando il tuo voto, tu ALBANESE, ovunque tu ti trovi, dimostri a queste persone che parlano su e giù che oggi hai una pressione nelle tue mani, e un domani tutti insieme potremo aggiungere una casella nella scheda elettorale che riporti la scritta: “Nessuno di quelli sopra”. Il bello è che i nostri intellettuali sono talmente in gamba che, invece di chiedere un Opera o un Teatro Nazionale come si deve, si lagnano affinché si distrugga il passato e si costruisca un futuro di interessi. Bisogna riflettere meglio su quanto vale il nostro voto. Com’è possibile che un tale potere non ottenga ciò che merita e si trasformi in quello che Nietzsche chiama “un potere senza vittoria”.
Una maggior conoscenza ( quella della piena mancanza di libertà della volontà umana) è comunque uno dei successi minori perché si trova sempre col peggiore degli avversari ossia l’orgoglio umano. In questo circolo, il voto va al leader di quel partito che presenta dietro di sé un seguito di militanti più periferico che parteggia di destra, e un altro seguito di sinistra. Allora gli idealismi e l’onestà da ingenui o stupidi giovano al partito molto più di quanto guadagnassero in onestà ed essi stessi si rendono conto che alcuni politici vengono apprezzati e amati come nomi, volti, schede elettorali, cifre e voci durante le campagne e le elezioni.
Non cambierà nulla fino a quando saremo noi a scendere nelle piazze perché fa male la testa a noi e non al leader del partito, tutti noi dovremmo darci una mossa e dobbiamo farlo perché è la nostra coscienza a chiedercelo. Scenderemo nelle piazze solo quando saremo una società compatta e forte che si prenderà cura anche degli alberelli che vengono piantati per le strade. Il 23 giugno andrò a votare, non vedo l’ora di farlo, farò pure una foto al mio voto e lo pubblicherò su facebook tutta scarabocchiata e strappata. Un giorno un mio amico autista mi disse giustamente: “oggigiorno è vergognoso occuparsi di politica”.
Mi rendo conto sempre di più che in un modo o nell’altro i politici albanesi sono tutti una merda e non mi va di stare vicino al loro odore. Ribellione, riflessione, ricreazione nei confronti della partitocrazia e non dimenticatevi: strappate la scheda elettorale il 23 giugno.
Gli articoli firmati sono a responsabilità degli autori e non necessariamente riflettono l’opinione della redazione per garantire la pluralità e la libera espressione.
No comments:
Post a Comment