(Një kujtim që
sot endet me pasoja)
Ishte një vjeshtë e qelbur e 1990-s. Më shumë se kaq, çdo gjë më
dukej se duhet të ndryshonte.
Nuk isha, as djali i çmendur, as
mejhanexhiu i radhës, por një student me një adoleshencë të qetë. Dhe pikërisht
kjo më pëlqente tek unë. E dija se Vetja, po më kërkonte shumë.
Fillova fiksimin e koleksionimit,
edhe çfarë: fosile. Asnjëherë nuk u thoja të tjerëve se çfarë bëja dhe çfarë
isha. E kuptova që shoqëria po ndryshonte. Pasi kjo vjeshtë e qelbur nisi, e si
e tillë, në shtator filluam shkollën në Universitetin e Tiranës, dega
matematikë. Unë vija nga një shkollë fshati, ndërsa Ar Pushka, vinte nga Shkolla
Skënderbeg, një quks, por njëkohësisht edhe nga Qukësi i Librazhdit. Hëhëhë,
edhe quks, por edhe nga Qukësi. Për jetën e tij më tregonte se kur ishte fëmijë
e përdornin si hamall për të transportuar valixhet nga Qukësi te stacioni i
trenit.
Rastësia e keqe e deshi që
qëlluam në një dhomë. Pinte shumë duhan, rreth 40 cigare në ditë dhe kollitej
në orët 4:00-6:00 të mëngjesit. E thashë pra, ishte një vjeshtë e qelbur…
Tani meqë erdha në Tiranë, duhet
“të zë një të dashur”. Duhet të ishte e para për mua, nuk është se nuk desha të
kisha një të tillë më parë, por kisha menduar ndryshe.
Duhet të kisha vetëm një të
dashur në jetën time e asaj t’i falja çdo gjë, sepse kur ta bëja me të në herën
e parë, duhet të mendoja vetëm për të. Seç më kishte kapur, se duhet të gjeja
një dashur, madje teoria e fiksimit tim qe, se po më ikte mosha… Pra ishte koha
më e mirë për mua që doja të bija në dashuri, aq shumë sa muzika më bënte sikur
isha i tillë. Madje, pas kësaj m’u shtua edhe një “edhe” se duhet t’u jepja
fund masturbimeve. Sa ma pështirosën edhe shokët e dhomës, teksa
qejflilloheshin gati çdo natë. Stina ime e fiksimeve filloi. Me Ar Pushkën, u
grinda se pinte duhan në dhomë e më bezdiste shumë. Unë mendova “një zënkë e
vogël midis shokësh dhome”. Pushka, e mendoi ndryshe. Megjithëse ishim shokë
dhome, tinëz ai filloi të mbushte muret e godinës 4 me lajmërime mbi koncertet
që unë do të jepja me Michael Jackson dhe Luciano Pavarotti. Kur u ktheva në
shtëpi babai më tha se kishte marrë vesh se kanë mbushur Tiranën me letra për
ty. Duket që shokët e mi, ishin më se të lumtur të hapnin thashetheme apo më
mirë “fjalëmuti” për mua… Ai ishte i turpëruar për mua, me figurën idiote që po
bënte në fshat, për të birin e tij fare normal. (Ishte mësues). Aq sa Zeqinea fqinja
jonë, e shikonte kur vinte nga puna në drekë, dilte në oborr për të varur gjoja
rrobat dhe e pyeste për mua. Gjithmonë i kam urryer të tillë, madje edhe
veçohesha prej tyre, por ja që stina e tyre filloi. Patëm një muaj pune
prodhuese në korrjen e misrit. Pasi u kthyem, dhomat u riorganizuan dhe
ndërruam godinë, vajtëm te Godina numër. 5. Këtu filloi tmerri i stinës së
vërtetë. Ai kishte shumë shokë të tjerë skënderbegas. Më kujtohet vetëm emri i
Selthos. Me origjinë nga Burreli, tani jeton në Elbasan, lagjja “Haxhias”,
diçka e tillë. Filluan të mbushnin muret e Godinës numër 5 dhe të Fakultetit të
Shkencave të Natyrës me lajmërime të tilla. S’e dija as nga më vinin. Për
mëshirë, tre shokë nga Shkodra, Ar Savaja, Ar Dollapçiu, dhe Bar Kolla, më
ndihmuan ta gjej se kush ishte. Ky qe një lehtësim i madh për mua. S’pushuan,
por të paktën e dija nga vinin. Nuk ndihesha mirë shpirtërisht. S’u mjaftuan me
kaq. Një ditë më panë teksa shkoja në shkollë te 15-katëshi dhe m’u bënë rresht
për një prapa. Ç’të bëja? Ishin shumë dhe të dhunshëm. Ndenjën ashtu deri në
hyrje të godinës C në Fakultetin e Shkencave të Natyrës. Të gjithë qeshnin me
mua. S’u kisha bërë asgjë. Për mëshirë prapë ata tre djemtë gjetën një stampist
që iu paraqit Selthos sikur ishte çuni i tezes sime. Biseduan me të dhe i futi
pak frikën. Kështu ndaluan. Dëmi ishte bërë.
Edhe në kohën që desha të gjeja
një të dashur, tashmë isha unë shenja e integralit që më kishte kapur kjo
shenjë e keqe në stinën time. Filluan rrëmujat në dhjetor. Unë mora pjesë që më
8 dhjetor. Atë natë dikush ndaloi makinën e policisë në Rrugën Budi. Isha unë
që i dola para makinës së policisë. Rreth çështjes sime gjithçka tjetër është e
parëndësishme. Degjenerova nga mësimet, sepse isha shumë i turbullt në mendje
nga tronditja që pësova. Ato më lart vazhduan për disa muaj. Pushka, ishte
kumarxhi i madh dhe i suksesshëm. Jetonte në të njëjtën dhomë me Nas Valën dhe
Tak Ndalën. Të dy minoritarë. Nas Vala shkoi më pas në Greqi dhe lozte bixhoz.
Pushka e rropi në bixhoz. Pushka u merrte atyre gjithçka dhe e përdorte pa
leje. Ata s’ia varnin shumë, varja mo. Studentët mblidheshin në ndonjë dhomë të
gjithë për të luajtur bixhoz. Aty ishte një herë Tak Ndala me të tjerë. Pushka
i afrohet dhe i thotë në vesh “m’i jep pak brekët se do shkoj te e fejuara?”
Taku u turbullua shumë nga kjo dhe murmuriti me zë të mjaftueshëm që të gjithë
e dëgjuan “s’i mjafton këtij që më merr shampo dhe gjithçka tjetër. Tani më
kërkon dhe brekët”. Pushka vuante nga fiksimi i gjërave të tjetrit, ato i shijonin
shumë. Më parë i merrte edhe pantofla, peshqir, dilte edhe me pulovrat e Takut.
Tani Pushka ka një restorant që e bëri me paratë që ia vodhi Nas Valës. Vala
është ndarë nga gruaja dhe bën një jetë të vështirë.
Shkëputur nga Libri Tregu i Zeros me Titullin: Më jep pak brekët se do shkoj tek e fejuara
eT
Për Gazetën Shqip, 19 Maj 2014
No comments:
Post a Comment