Të jetosh në një sistem pa estetikë!

Më kujtohet koha kur filluan të zhvishnin nga pllakat e mermerit Piramidën dhe mendoja se çfarë po bëjnë! Pse duhet veshur përsëri me mermer?! Po pse duhen hequr? Në fakt, ata që na rrinë mbi kokë kështu kanë vepruar gjithmonë. Pothuaj të gjitha ndërtesat që kanë pasur një emër të madh dikur kështu janë zhveshur! Kujt dreqin i vajti në mendje se duhen prishur simbolet?

Komunizmi a prishi simbole? Po çfarë dreqin i duhet kësaj demokracie që prish simbolet e një kohe që nuk na takon më?! Në fakt, sistemi ku jetojmë është bërë një çështje e turbullt. Duhet të lëvizim, nuk mund të rihet gjatë kështu! Është krijuar një individualitet i shëmtuar që nga lartë poshtë sa njerëzit kujtojnë se duke i bërë gjërat vetëm masa rritet më shumë.

Ka kohë që brezit të ri kanë filluar t’i ngjeshin disa mendime imagjinare se janë bërë prishës sistemesh! Por në të vërtetë kush po i prish simbolet dhe historinë? Brezi i djegur nuk po na lë asgjë, as edhe një vend që të jete simbol për rininë! A duan të bëjnë një dhuratë për shqiptaret në 100 vjetorin e Pavarësisë?

Shumë mirë, le të bëjnë stadiumin e ri, dhe si dhuratë për shqiptarët të restaurojnë atë ndërtesë dhe të merren më shumë me trashëgiminë kulturore. Pse të mos bëjnë një spital të ri? Por u dashka bërë dhuratë një prishje e shpenzuar kot për rindërtim?! Lër një herë që projekti i Parlamentit të ri ngjan më shumë si aeroport, apo si fabrikë e vogël ku rregullohen helikopterë dhe avionë! Pse të mos u shkojë në mendje xhanëm për të ndërtuar një teatër të ri! Personalisht kam shumë kujtime buzë Piramidës.

Aty më çonin prindërit e mi kur isha i vogël veshur me paliçeta, aty haja në verë bukë me gjalpë, aty kam mësuar edhe biçikletën, kam rrëshqitur buzë saj dhe sa e sa herë kam ndrydhur këmbën, aty bëja edhe patina, aty shkoja edhe kur isha në Lice për të lënë orët e mësimit. Nëse prishja e “varrit të Piramidës” është lëvizje e radhës në këtë REPUBLIKË GJITHËSHKATËRRIMESH, atëherë edhe fati i veprave të tjera historike nuk është i garantuar! Çfarë duhet të tregohet me prishjen e Piramidës? As që nuk e kuptoj, por edhe nuk arrij të mendoj se me shembjen e saj pushteti do të thotë se po bën një vepër tjetër.

Çfarë është gjithë ky kompleks për betonin, mos është një ndrydhje seksuale? Kur ta hedhin në erë Piramidën, ose kur ta shkatërrojnë me mënyrat e tyre, do të na shkojë ndërmend prishja e ish-Bashkisë së Tiranës! Është më i bukur veprimi, që kur një ndërtesë që ka një funksion alla-varri monumental të kthehet në shumë veprime për artin dhe rininë. Më shumë po e shkruaj këtë shkrim, si një i ri i këtij vendi, si me dëshirën ndaj atyre pak gjërave të bukura të mbetura në këtë qytet.

Si metoda të vjetra të këtyre vendimeve, apo si një heqje larg mendimeve të përditshme politike, njerëzit duhet ta marrin seriozisht trashëgiminë e qytetit të tyre që vendi ku shkelim çdo ditë mos të jetë i pa emër! Si ka mundësi që e kemi me kaq shumë dëshirë këtë idenë se çfarë kanë bërë të tjerët para nesh, edhe ne duhet ta prishim? Ta heqim qafe, ta zhdukim, të mos ketë më asgjë. Në vend që Tiranës t’i shtohen vepra të rëndësishme, ato më shumë i pakësohen!

Në të vërtetë Piramida, është vetë piramidalja e prishjeve në Shqipëri. Meqë i shembëm me qëllim të gjitha simbolet tona, edhe vetë kjo Piramidë po merr fundin e saj për të treguar që është simboli i fundit për tu shkatërruar! Çështja është tjetër kund! Në këtë Republikë Shkarravinash, ju zotërinj që merrni vendime për ideologji të reja nuk është se ne kemi nevojë që ju të na sundoni, por as nuk kemi nevojë për frymën tuaj!

Sepse kurrë nuk mësuat vetë se çfarë është liria, dhe nuk habitemi aspak qe ju nuk bëni politikë, por habere oborrtarësh duke ndryshuar bindjet, mendimet dhe fjalët për hatër të përfitimeve te ngushta egoiste! Mjerë ne që jetojmë në një sistem PA ESTETIKË!

Gazeta Shekulli, 23/07/2011

"Sono indignato e il 10 giugno protesterò davanti all'Assemblea"

I giovani di una città senza finestre

di Eljan Tanini*



Martedì ho due esami che devono essere superati per forza e lasciamo stare poi il fatto, che dovrei presentare anche la tesi di laurea in questi giorni. In realtà, non voglio neanche farli, a causa di ‘un'altra cosa importante’! Li ho lasciati da parte, leggendo pochissimo ... Perché? Il giorno 10 giugno alle ore 16:00 protesterò dinanzi agli uffici dell'Assemblea Parlamentare di Tirana per una indignazione che dovrebbe unire tutti i cittadini e soprattutto le generazioni più giovani. Ho una rabbia dentro di me che non è possibile trattenere e usare solamente nei miei scritti ...

“Gioventù Indignata” è un gruppo creatosi in modo casuale sul social network di Facebook, svegliano così in tutti noi, l’ego dei movimenti civici. Questo perché, da un lato la virtualizzazione è un aspetto positivo e valido nel sollevare le opinioni, dall’altro, in un certo modo lì è come se avessi una parte di casa mia ... In realtà non è solamente questo, è una rivoluzione contro quelle proteste di parte e contro i pensieri noiosi della Politica. Le persone che stanno iniziando ad avere familiarità con questa nuova visione stanno incominciando anche a capire che ci si sente meglio se si protesta in modo pulito.



Il 10 giugno, protesteremo in strada contro i complessi della nostra società, contro la perdita e lo spegnimento delle generazioni, contro l’indifferenza, contro la violenza, contro il potere, contro il pensiero corrotto di chi sostiene che in Albania manca la gioventù, per sfidare tutti i parlamentari che pensano di poter fare ciò che vogliono, contro l’abbandono di questo Paese, contro la costipazione mentale, le elezioni, il voto, la carta dello studente, il sistema sanitario non funzionante, le idiozie dei politici che non gli vogliamo più votare, l'ignoranza del potere, l'essiccazione della mente e molto altro ancora ...

In questo Paese l’Indignazione inizia perchè la morale si è persa, perchè il potere è diventato violenza, perché chi perde le elezioni non accetta di perderle – trasformando le menzogne e le speculazioni in idolatria della loro forza. In effetti, una buona parte dei politici del Paese dove vivo non vorrei neanche vederli! Accendo la TV e vedo sempre più le solite facce e anche quando spengo la Tv i loro volti rimangono come delle macchie sullo schermo!

Il sistema pensa molto poco al bello, ecco perché ai politici non vorrei lanciare dei sassi ma delle torte! No signori, le mie giornate non possono essere sempre le stesse e uguali! Pensare all’Indignazione comune, davanti agli uffici del Parlamento Albanese e ai caffé del quartiere ‘Blloku’- con quelle sue strade dove la gente se la tira - vicino al vecchio establishment che continua a governare da anni, è come lo spirito del defunto che si trasforma in un sistema per rivoltarsi contro questo sistema.

In questa città senza finestre tutto sta diventando quasi normale, il Paese è diventato così comune - quasi una routine - facendoci amare sempre di più la bugia e la convinzione che dopo di noi non ci sarà più nessuno! La gente sta incominciando non solo a porsi ma anche a sollevare domande: Loro ci stanno stancando, noi abbiamo bisogno di vivere meglio, mangiamo ogni giorno dei pesticidi! Cosa fare? L’Impero dovrebbe cadere, lo spettacolo è diventato di moda, l'impero calpesta ogni giorno gli impegni che ha preso e io di nuovo non so a chi credere? Le leggi sono state fatte bene e il sistema si ubriaca davanti allo schermo, ma io non so con chi dovrei lamentarmi perché tutto non mi sembra più ragionevole?



Noi, i giovani di questo paese, lo sappiamo molto bene - poiché ce lo ribadiscono sempre - che siamo il futuro! Ma non è così! La frase è diventata così di cattivo gusto da fare supporre che non ci sia nessuna soluzione. Io sono giovane e lo so benissimo, ecco perché protesterò in strada con tutta la mia rabbia. Protesterò il 10 giugno ricordando che in questo giorno c’è stata la riunione della Lega di Prizren 1878-2011, e lo ricorderò in tutti gli altri 10 giugno che soggiungeranno in futuro dato che non me ne starò inutilmente annusando l’odore del sistema ... Lo sapevate che nessuno di questi nostri governanti ama i giovani?! Perché loro ci temono e sanno molto bene la facoltà che hanno i giovani di unirsi contro di loro. Essi approfittano della nostra indifferenza alla reazione! Loro sanno bene che in Albania i giovani non parlano e il nostro silenzio è il loro dolce preferito. Ragion per cui il 10 giugno dobbiamo protestare per rompere il silenzio!

I peccati dei nostri padri ci hanno INDIGNATO! Manca il lavoro ma anche il desiderio di lavorare, la televisione contempla un'altra vita e la gente vive in un mondo a seconda di come gli viene servito, ma io personalmente sono stanco delle parole che sostengono la morte della gioventù in questo Paese!



Il Gruppo “Gioventù Indignata”, creato casualmente dai giovani grazie alle stesse idee e pensieri, riuscirà a mantenere a lungo nel tempo questo spirito pulito! Nessuno ci dà soldi per le cose che vogliamo realizzare anzi, i soldi li abbiamo messi di tasca nostra per l'acquisto del materiale necessario: ieri siamo usciti a trovare dei cartoncini presso alcuni magazzini alla periferia di Tirana, abbiamo svolto la riunione in un ufficio improvvisato, abbiamo utilizzato delle vecchie lenzuola bianche per scriverci sopra con lo spray, ognuno porterà una bandiera con sé e anche un fischietto per creare un singolo spirito in cui nessuno farà il leader. Ho lasciato tutto, venerdì pomeriggio protesterò in piazza ...

* Attivista del “Gioventù Indignata”

Tirana Observer, 10.06.2011

"‘Me siento indignado,y en 10 de junio marchare delante de la sede del Parlamento’"

De Eljan Tanini – Activista de ‘Los jovenes indignados’

Los jovenes de una ciudad sin ventanas



El martes tengo dos examenes suspendios, y que esta vez es muy importante para mi aprobarlos. Ademas, estos dias tengo que entregar el tesis de maestria. De hecho, ni pienso y ni quiero dejar de trabajar por esas dos cosas importantes! Pero la verdad es que he estudiado muy poco… ¿Por que? Porque en 10 de Junio a las 16.00 saldre delante de la sede del Parlamento en Tirana, por una Indignacion que tiene que unir todos los ciudadanos, acercando mas, y aumentar la conciencia de la nueva generacion. Tengo mucho rencor adentro, que no lo puedo sacar solo de escribir cartas… ‘Los jovenes indignados’ es un grupo que es creado casualmente en facebook, consolidando el ego de este movimiento civil, en todos nosotros. Por eso vale y es bueno el virtualismo, para crear y consolidar muchos pensamientos, ideas; y ademas porque alli en lo virtual, tengo una parte de mi casa… En verdad no es solo eso, es una revolucion que le pertenece a las protestas, de protestar contra las ideas cansadas, no validas de la politica. La gente que esta conociendo poco a poco ese nuevo suspiro, esta empezando a entender que van a sentirse mejor, si ellos tambien toman la calle para protestar en una manera pura.


En 10 de Junio, tomare la calle en contra de todos los complejos de nuestra sociedad: la perdida y de una generacion quemada, la indiferencia, la violencia del poder,a los pensamientos podridos que dice que aqui no hay juventud, el desafio contra todos nuestros parlamentarios que creen que pueden hacer como quieran, decir stop a la ida de los jovenes, el estreñimiento mental , a las elecciones, los votos, la tarjeta del estudiante, el sistema de salud debil, a las cosas idiotas que hacen y dicen los politicos, que nosotros estamos cansados de votarlos, y no queremos votarlos mas, la ignorancia de poder , a las ideas agudas y tantas cosas mas…

En este pais La indignacion empieza cuando el moral ya se ha perdido, el poder del los politicos es convertido en violencia, el que pierde las elecciones no acepta la perdida porque el engano y la especulacion se han convertido en el triunfo de su fuerza. De hecho,una gran parte de los politicos en mi pais, me dan asco, no quiero verlos. Enciendo el TV, veo siempre las mismas caras, apago el TV y otra vez sus caras se quedan como una mancha sobre la pantalla! El sistema piensa poco sobre lo bonito, y las cosas bellas, y poreso no quiero tirarlos con piedra, sino con torta!

No senores, mis dias no pueden seguir iguales, entonces pensar en una indignacion comun, en un lugar como la sede del Parlamento, muy cerca de los bares de Bllok , aqui donde antes se situaban las casas de ex politicos del viejo regimen del dictador Enver Hoxha, es igual que el sentimiento y el suspiro de sentarse todos en estos bares, convertiendo un sistema en contra el sistema actual.


En esta ciudad sin ventanas,todas las cosas se estan convertiendo en normales, mientras que el pais se ha convertido en ordianario y muy rutinario, gustandonos mas la mentira y la autoconfianza que no hay otros (nadie) detras de mi (o nosotros)! La gente esta empezando a colocar y ‘ practicar’ una pregunta :’ Estamos cansados de ellos( los politicos) , tenemos que vivir mejor, todos los dias comemos plaguicidas! ¿ Que hay que hacer ? El imperio tiene que caer, el espectaculo se a hecho una moda, el imperio esta pisoteando cada dia mas sus obligaciones y deberes, y yo todavia no se ¿en que creer ? Las leyes se han estructurado bien , en teoria son muy buenas ,pero el sistema esta emborachado, yo no se a quien me dirijo para mi queja , porque todas las cosas me parecen insensible!

Nosotros, los jovenes de este pais, sabemos muy bien que siempre nos dicen que somos el furturo! Pero no es asi! Esa frase se esta convenciendo en algo muy pesante que te deja un mal gusto, y te parece que no hay una solucion. Yo soy tambien joven, y se muy bien , quiero tomar la calle junto con el rencor que tengo adentro. Poreso tomare la calle a las 10 de Junio, porque en 10 de Junio de 1878 se ha mantenido ‘ Lidhja e Prizrenit’ , y tomare la calle en dia 10 de Junio de cada ano, porque no quedo quedar asi , en brazos cruzados, oler ese podrido sistema … ¿Saben que ninguno de nuestros politicos quiere los jovenes ?! Porque los politicos tienen miedo de nosotros, ellos saben perfectamente que capacidades tienen los jovenes que estan en contra de ellos. Ellos aprovechan que nosotros no reaccionamos, que somos apaticos!

Ellos lo saben bien que en Albania la juventud no habla, y nuestro silencio es un dulce para ellos. Poreso en 10 de Junio tenemos que tomar la calle para romper el silencio. Los pecados de nuestros padres nos han INDIGNADO! No hay trabajo , y tampoco voluntad para trabajar, el television piensa por una otra forma de vida, la gente vive en un mundo dado, y personalmente me siento cansado de las palabras que los jovenes no pueden vivir en este pais !

El grupo ‘ Los jovenes Indignados’, encontrados casualmente con uno y otro, con ideas iguales van a luchar para que ese nuevo suspiro se quede puro! Nadie nos da dinero por esas cosas que nosotros queremos hacer, hemos gastado nuestro dinero para comprar las materiales utiles ; ayer salimos a tomar unos cartones en los almacenes en el suburbio de Tirana. Hacemos reuniones en una oficina arreglada por nosotros, en un otro lado las sabanas blancas para escribir frases, cada uno con una bandera y un tambor para hacer ruido, construyendo asi un nuevo suspiro, donde nadie es el lider. He dejado todas las cosas, porque el Viernes al mediodia tomare la calle…

En fin es importante recorder la frase de Miguel Hernández que decia : “La juventud siempre empuja,la juventud siempre vence, y la salvacion de nuestro pais de su juventud depende’’



Tirana Observer 10.06.2011

J'ai une indignation, le 10 juin ma demarche s'arretera devant le Assemblée

Les jeunes d'une ville sans fenêtres



Par Eljan Tanini*



Le mardi, j'ai deux examens qui je dois réussir obligatoirement. Sans parler du fait que les jours suivants je dois présenter le thème de mon diplôme. En fait, je ne veux point donner la moindre importance à autre chose! Je fis une lecture assez courte et puis je m’arrêtai ... Pourquoi? Parce que le 10 Juin à 16h je serai devant les bureaux de l'Assemblée de Tirana pour une indignation qui devrait unir tous les citoyens, tout en approchant encore plus la jeune génération. J'ai cette colère en moi que je ne peux pas garder qu’en écrivant des lettres ... « La Jeunesse Indignée » est un groupe, mis en place au hasard dans ce site social qu’on appelle « Facebook », et qui a éveillé en chacun de nous l'égo des mouvements civiques. Voila pourquoi la virtualité est adéquate, elle s’applique même à l’évolution de nos pensées ; mais aussi parce qu’il y ait une partie de ma maison ... Mais ce n’est pas tout : c'est une révolution en ce qui concerne la protestation contre les pensées fastidieuses de la politique. Ceux qui se rendent graduellement familiers avec ce nouveau courant, commencent à comprendre qu'ils se sentent mieux si eux aussi aillent protester.



Le 10 Juin, on va s’opposer aux complexes de notre société, à la perte, le brulage et le gaspillage des générations, à l'indifférence, à la violence du pouvoir, aux pensées pourries car ici il n’y a pas de jeunesse, au défi à tous les politiciens qui pensent pouvoir faire tout ce qu'ils veulent, à l’émigration dont notre pays est une terrible victime souffrante, à la constipation mentale, aux élections, à la vote, à la carte d'étudiant, aux bêtises des politiciens que l’on ne veut plus voter, à l'ignorance de la puissance, à la perte de l'esprit humain et bien à plusieurs autres choses...



Dans ce pays, l’indignation commence au moment où la morale est perdue, la puissance est devenue une violence indubitable : celui qui perd les élections ne veut pas l’accepter car il sait très bien que les mensonges et la spéculation ont marqué sa défaite. En fait, une bonne partie des hommes politiques dans le pays où je vis ma raison ne souhaite pas les voir! J’allume la télévision, je vois de plus en plus de visages semblables, je le ferme, et je me retrouve à nouveau confronté aux taches restés sur l'écran, gravées dans mon âme, mutilant mon esprit : que suis-je faible.



Le système a commencé à penser que très peu au sujet de la beauté, c’est pourquoi je ne veux pas lui lancer des pierres, mais une tarte! Non, Messieurs, mes journées ne peuvent pas être les mêmes, donc réfléchir à l'indignation commune au café voisin du « Bloque » avec un couple routier de son plus haute estime, près de l'ancien gouvernement de nombreuses années, est également l'esprit du défunt à s'assoir ensemble au café sur un système à se retourner contre le système.



Dans cette ville sans fenêtres tout devient presque normale, alors que le pays est devenu banal, presque de routine, nous aimons toujours les mensonges et un surestime de soi pensant qu’aucun ne sera à notre hauteur (nous)! Les gens commencent non seulement à exercer mais aussi à soulever une question: Ils nous fatiguent, nous devons avoir des meilleures conditions de vie, nous consommons des pesticides tous les jours! Que faire? L’Empire doit capituler, le spectacle est à la mode, l'Empire brise tous les jours engagements qu'il a pris et je ne sais toujours pas à qui faire confiance? Les lois bâtis sont beaucoup mieux intégrés, le système est ivre juste devant l’écran, mais je ne sais point à qui dois-je me plaindre car rien ne me semble raisonnable!



Nous, la jeunesse de ce pays, on le sait très bien qu’on nous le dit toujours que nous sommes l'avenir! Mais pas le cas! Cette phrase est devenue d’un si mauvais goût, qu’il semble qu'il n'y ait pas de solution. Je suis jeune moi-même, et je sais très bien que je veux aller sur la route avec toute la colère que j’ai en moi. Je vais donc sortir ce 10 Juin, avec l'idée que le 10 Juin fait hommage à la Ligue de Prizren de 1878 à 2011, et dans tous les autres 10 Juin qui se poursuivront, car je ne peux pas rester sans rien faire et sentir tranquille l’odorat funeste et pourri du système ... Saviez-vous qu’aucun de ces gouverneurs ne veut notre jeunesse? Parce qu'ils nous craignent, ils savent très bien quelles compétences ont les jeunes gens contre eux. Ils profitent de l’absence cruciale de nos réactions! Ils savent très bien qu’en Albanie la jeunesse parle peu, même pas du tout, et notre silence est leur douceur. Par conséquent, le 10 Juin nous devrons sortir et briser ce silence. Les péchés de nos pères nous ont outragés! Il n’y a pas d'emploi, ni de désir de travailler, la télévision envisage une autre vie, des gens vivent dans un monde qui leur a été donné, et personnellement, je suis fatigué des mots que les jeunes ne vivent plus dans ce pays : nous y sommes et nous l’avons toujours été !



Le groupe « La Jeunesse Indignée », constitué de jeunes âmes rencontrées au hasard mais liées par les mêmes pensées, maintiendra en vie ce courant. Personne ne s’engage à nous investir de sa bourse pour les choses que nous voulons faire, nous avons posé par nous même une somme considérable pour acheter les matériaux nécessaires : hier nous avons réussi à obtenir quelques boites en cartons dans certains magasins à la périphérie de Tirana. Réunion dans un bureau de fortune, ou des vieux draps blancs sont utilisés pour écrire ce qui précède avec du spray, tout le monde avec un drapeau, mais un coup de sifflet pour le bruit en construisant ainsi un esprit où personne ne fera le leadeur. J'ai tout quitté, vendredi après-midi j’apparaitrai sur la route ...



*Membre de la Jeunesse Indignee

Tirana Observer 10.06.2011

Heshtja jonë është ëmbëlsia e tyre

Të martën kisha dy provime të mbartura, të cilat duhet t'i merrja me patjetër. Lër pastaj temën e diplomës, të cilën duhet ta dorëzoja këto ditë. Në fakt, as nuk dua t'i bëj fare karshi një rëndësie tjetër! I lashë duke lexuar vetëm pak... Pse? Sepse dje, në datë 10 qershor ora 16:00 dola para zyrave të Kuvendit për një Indinjatë që duhet të bashkojë gjithë qytetarët, duke afruar më shumë edhe brezin e ri. Kam një duf brenda meje që nuk mund ta mbaj kot vetëm duke shkruar letra... "Rinia në Indinjatë" është një grup, i cili u krijua fare rastësisht në "Facebook" duke zgjuar kështu egon e lëvizjeve qytetare tek të gjithë ne. Njerëzit që po e njohin pak nga pak këtë frymë të re, po fillojnë të kuptojnë se edhe ata ndihen më mirë nëse dalin të protestojnë pastër.


Dje ne dolëm në rrugë kundër komplekseve të shoqërisë sonë, humbjes dhe djegies së brezave, indiferencës, dhunës së pushtetit, mendimeve të kalbura se këtu nuk ka rini, sfidës ndaj të gjithë kuvendsave që mendojnë se mund të bëjnë si të duan, mos largimit nga ky vend, kapsllëkut mendor, zgjedhjes, votës, kartës së studentit, shëndetësisë aguridhe, idiotësive të politikanëve, të cilët nuk duam t'i votojmë më, injorancës së pushtetit, tharjes së mendjes e shumë të tjera...


Në këtë vend Indinjata ka filluar sepse morali ka humbur, pushtetshmëria është bërë dhunë, ai që humb zgjedhjet nuk pranon humbjen. Në fakt, një pjesë e mirë e politikanëve në vendin ku jetoj as që nuk dua t'i shoh me sy! Hap televizorin, shoh gjithmonë e më shumë fytyra të ngjashme, e mbyll atë, dhe përsëri fytyra e tyre mbetet e njollët mbi ekran!


Njerëzit po fillojnë jo vetëm të shtrojnë, por edhe të ushtrojnë një pyetje: Ata po na lodhin... Ne duam të jetojmë më mirë! Çfarë duhet të bëjmë? Perandoria duhet të bjerë, perandoria po shkel çdo ditë angazhimet që ka marrë. Unë dua të dal në rrugë me gjithë dufin që kam. Prandaj dola këtë 10 qershor, bashkë me idenë se 10 qershori mbartet nga Lidhja e Prizrenit 1878-2011, dhe në të gjitha 10 qershoret e tjerë që do të vijojnë. Nuk mund të rri kot e të nuhas erën e sistemit...


Ata na kanë frikë. Ata e dinë shumë mirë se çfarë aftësish kanë të rinjtë nëse bëhen bashkë kundër tyre. Ata përfitojnë nga mos-reagimet tona! Ata e dinë shumë mirë që në Shqipëri rinia nuk flet. Heshtja jonë është ëmbëlsia e tyre. Le të jemi pak në fillim. Shumë të tjerë mendojnë si ne, por ende nuk kanë besimin e duhur te vetja. Grupi i Rinisë në Indinjatë, të takuar fare rastësisht me mendime të njëjta do të arrijë ta mbajë gjatë këtë frymë të pastër! Askush nuk na jep lekë për ato gjëra që duam të bëjmë, i kemi shtirë vetë lekët për të blerë materialet që duhen; pardje dolëm për të blerë kartonë, spraj, flamuj e bilbila...

Gazeta Shekulli 11 Qershor 2011